Source:Standardy edukacji seksualnej w Europie

Standardy edukacji seksualnej w Europie, to dokument przygotowany przez WHO. Strona ta ma za zadanie dokładniejsze przybliżenie tego co w dokumencie znajduje się w rzeczywistości, ze szczególnym uwzględnieniem części, które starano się podkolorować, aby wzbudzić kontrowersje.

Przedmowa

Przedmowa mówi o wyzwaniach ze zdrowiem seksualnym, przed którymi staje Światowa Organizacja Zdrowia. Wśród nich wymienione są wzrost liczby zakażeń HIV i występowanie innych chorób przenoszonych drogą płciową, niechciane ciąże nastolatek czy przemoc seksualną. Za cel stawiane jest rozwinięcie u dzieci i młodzieży pozytywnego i odpowiedzialnego nastawienia do seksualności, co pozwoli im na bycie odpowiedzialnym nie tylko w odniesieniu do siebie, ale także w odniesieniu do innych osób będących członkami społeczeństwa, w którym żyją oraz przygotowanie zestawu rekomendacji na poziomie Europejskim. Edukacja seksualna ma zapewniać dzieciom i młodym osobom bezstronne, zgodne pod względem naukowym informacje dotyczące wszystkich aspektów seksualności, a równocześnie pomagać im rozwinąć umiejętności radzenia sobie z tymi informacjami.

Dokument mówi o trudnościach we wprowadzaniu edukacji seksualnej do szkół, spowodowanych lękiem oraz błędnymi wyobrażeniami na jej temat .

Wstęp

Opis sytuacji i cel pracy

Dokument informuje o swojej generalnej roli. Mówi o możliwości użycia go w celu przekonania polityków o znaczeniu edukacji seksualnej. Zaznacza też, że przedstawione w standardach założenia powinny zostać dostosowane do konkretnych potrzeb oraz istniejącej w poszczególnych krajach sytuacji. Standardy mogą być pomocne w określeniu kolejnych etapów w dojściu do postrzegania edukacji seksualnej w sposób holistyczny, a także mogą stanowić konkretne wytyczne do określenia efektów uczenia się – a zatem integralnych części każdego programu nauczania.

Następnie tłumaczona jest potrzeba edukacji seksualnej jako następstwo zmian ostatnich dziesięcioleci – globalizacji, migracji różnych grup odmiennych kulturowo i religijnie, rozwoju mediów, szczególnie internetu i telefonii komórkowej. A także z pojawieniem się wirusa HIV, rosnącymi problemami z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i młodzieży oraz zmianą podejścia do zagadnień dotyczących seksualności i zachowań seksualnych młodych osób. Wyzwania te wymagają opracowania skutecznych strategii umożliwiających młodym ludziom radzenie sobie z własną seksualnością w bezpieczny i zadowalający sposób. Sformalizowana edukacja seksualna umożliwia dotarcie do większości grup docelowych.

Formalna i nieformalna edukacja seksualna

Podrozdział mówi o potrzebie obu typów edukacji seksualnej, listując role i wyzwania z nimi związane.

Różnorodność w podejściu do edukacji seksualnej w Europie

Podrozdział ten zaczyna od zaznaczenia różnic pomiędzy krajami w tym, w jakim wieku dzieci zaczynają edukację seksualną. Podkreśla jednak, że różnice te często wynikają z rozumienia czym edukacja seksualna jest i kraje, które zaczynają wcześniej, rozumieją ją bardziej w kontekście związków międzyludzkich. Dokument mówi, że tak rozumiana edukacja seksualna powinna być elementem wychowania przez rodziców, już od narodzin poprzez wiedzę o kontaktach cielesnych, cieple, bliskości i wynikającej z nich przyjemności.

Następnie podkreślona jest potrzeba dostosowania edukacji seksualnej do wieku czy raczej rozwoju. Oznacza to, chociażby niewnikanie w szczegóły, które na danym etapie są zbędne. Jako przykład odpowiedzi na pytanie "skąd się biorą dzieci" zadane przez czterolatka, podano "z brzuszka mamy" jako wystarczającą. Za nieodpowiednie uznano odpowiedź "jesteś jeszcze za mały na takie pytania".