SARS-CoV-2

Jest to jedynie zalążek artykułu! Informacje mogą wymagać uzupełnienia!

Koronawirus odpowiedzialny za chorobę COVID-19. Pierwsze przypadki występowania wirusa zaobserwowano pod koniec 2019 w Wuhan w Chinach.

Dystans Społeczny

Jedną z najpowszechniejszych metod walki z wirusem jest tak zwany "dystans społeczny". Obejmuje on wszelkie akcje limitujące kontakt, zwłaszcza wśród obcych ludzi. Są więc to akcje takie jak zamykanie niektórych lokali, ograniczanie liczby osób mogących przebywać wewnątrz, ograniczanie miejsc w transporcie publicznym, praca z domu... Zabiegi te mają spowolnić rozpowszechnianie się wirusa, co zmniejsza ryzyko przepełnień szpitali oraz daje im więcej czasu na przygotowanie. Dlatego gdy w 2020 roku władze UK przyjęły politykę przeciwną do prewencyjnej, ponad dwustu naukowców napisało otwarty list krytykujący tę decyzję.

Szczepionki

Wszystkie popularne szczepionki na COVID-19 są szczepionkami mRNA. Zawierają one fragmenty mRNA wirusa SARS-CoV-2. Po trafieniu mRNA do komórek zaszczepionych osób zaczynają one produkować białka, na których układ odpornościowy uczy się rozpoznawać wirusa.

Skuteczność

Szczepionki przeciw COVID-19 chronią w różnym stopniu przed zarażeniem, ciężkim przebiegiem choroby oraz śmiercią z jej powodu. Ochrona słabnie z czasem. Na początku skuteczność przeciw zarażeniom wynosiła 83-86%, hospitalizacją 92%, a śmiercią 91%. Efektywność szczepionek obniża też występowanie nowych wariantów wirusa. Przyjmowanie kolejnych dawek zwiększa ich skuteczność. Wg raportu ekspertów NIZP PZH-PIB umieralności oraz zgonów z powodu COVID-19 u osób zaszczepionych i niezaszczepionych w Polsce, osoby zaszczepione miały 10 razy mniejsze ryzyko śmierci z powodu COVID-19. Podobne rezultaty widzimy w USA, gdzie w stanach z mniejszą częścią zaszczepionej populacji, liczba zgonów była wyższa.

Modyfikacja genów?

Wśród antyszczepionkowców, pojawiły się twierdzenia o możliwości modyfikacji genomu pacjentów przez szczepionki. Pomysł ten mógł opierać się między innymi na pracach pokazujących, że w teorii możliwe jest stworzenie warunków, w których fragmenty wirusa zostają wbudowane w zainfekowaną komórkę. Ta potencjalna sytuacja, pomimo że jest możliwa także w wypadku mRNA zawartego w szczepionkach, tyczy się w większym stopniu prawdziwego wirusa, jako że szczepionkowe mRNA nie jest stabilne.

Argument ten wywala się więc już na fakcie, że SARA-CoV-2 byłby większym zarażeniem niż szczepionki.

Bliżej postanowił mu się jednak przyjrzeć Snopes oraz kanał Uwaga! Naukowy Bełkot, opisując co dokładnie musiałoby zajść i jakie byłyby tego skutki. Film UNB pokazuje, że szansa na modyfikacje nie tylko jest astronomicznie mała, ale też najpewniej nie niosłaby za sobą żadnych konsekwencji.

mRNA z wirusa nie jest w stanie połączyć się z DNA ze względu na zbyt duże różnice pomiędzy nimi. Potencjalna edycja genomu komórki mogłaby się odbyć za pomocą procesu odwrotnej transkrypcji konwertującej mRNA na DNA. Wymaga ona jednak odwrotnej transkryptazy – białka niewystępującego naturalnie w ludzkich komórkach ani w szczepionkach. Jego obecność jest co prawda możliwa i jest odpowiedzialna za dużą część naszego DNA, ale mało prawdopodobna.

Co więcej, w tej hipotetycznej sytuacji, o zmianę DNA, mRNA wirusa musiałoby konkurować z mRNA zawartego w komórce, a prawdopodobieństwo wygranej to mniej niż 0.001%.

Nawet większym problemem jest fakt, że gdyby już nawet do modyfikacji doszło, to będzie ona dotyczyć jedynie pojedynczych komórek w okolicach wstrzyknięcia szczepionki. Przemieszczenie mRNA po całym ciele jest praktycznie niemożliwe i jest go w szczepionce za mało, żeby móc zadziałać na znaczną jego część.

Dodatkowo fragment wirusa musiałby zostać wpisany w DNA odpowiedzialne za kodowanie białek. Pozwoliłoby to na produkcję przez organizm białek wirusa. Jest to jednak zaledwie 2% naszego DNA.

Co więcej, komórki naszego organizmu umierają, więc jak długo modyfikacja nie dotyczy komórek macierzystych, zostaną one po śmierci zastąpione przez nowe, niezmodyfikowane komórki.

Na koniec możemy zauważyć, że pomimo iż ponad 5 miliardów ludzi zostało zaszczepionych, nie zgłoszono żadnych problemów wynikających z modyfikacji genów.

A co ze zgonami na grypę?

Jednym z zaskakująco często pojawiających się pytań/argumentów, mających pokazywań brak zasadności obostrzeń, jest pytanie o niebezpieczeństwo związane z wirusem grypy. Argument ten jest o tyle śmieszny, że sprawdzenie jakichkolwiek informacji na temat zgonów na grypę bardzo szybko pokazuje niedorzeczność pytania. W Polsce zgonów na grypę prawie nie ma . W sezonie 2022/2023 w całej Polsce było to zaledwie 121 osób. Jeżeli chcemy spojrzeń na lata sprzed COVIDa, to na przykład w roku 2010 zgonów było 19 i nie jest to żaden ewenement.

Czasem w związku z tym, przeciwnicy obostrzeń odpowiadają, że to tylko dlatego, że COVID jest tak bardzo zaraźliwy, a całkowita liczba zgonów jest duża tylko dlatego, że tak dużo osób choruje. Pierwszą wadą tego myślenia, jest to, że jest to nieprawda. Nawet patrząc na sam odsetek zgonów, jest on dużo niższy w wypadku grypy. Drugą wadą jest to, że ta duża zaraźliwość właśnie potęguje problem, więc jej pomijanie nie ma sensu jeśli zależy nam nie tylko na wygodnych liczbach, a wiedzy o rzeczywistym niebezpieczeństwie.

Szwecja

Ze względu na bycie jednym z nielicznych rozwiniętych państw, które nie wprowadziło lockdownów, Szwecja zyskała mityczny status, wśród ludzi, którzy nie patrzą na dane.

Biorąc pod uwagę liczbę zgonów, Szwecja poradziła sobie słabo w porównaniu do swoich sąsiadów, czy krajów o podobnym PKB. Wyprzedza ona co prawda kraje takie jak Polska, ale mówimy o zupełnie innych realiach ochrony zdrowia.

Państwo	Zgony na milion mieszkańców	PKB per capita
Szwecja	2,587	52 984
Finlandia	2,069	46 430
Norwegia	1,054	74 356
Austria	2,520	52 137
Niemcy	2,098	52 559
Dania	1,643	52 121
Kanada	1,431	49 651
Holandia	1,308	56 383
Bahrajn	1,043	50 057
Australia	964	52 373
Tajwan	739	53 023
Islandia	498	55 917
Arabia Saudyjska	264	55 944
Polska	3,028	31 939